TOMRİS HANIMA MEKTUPLAR - 13

…KIRLANGIÇ KANADINDAYDI YAŞAM

Sabah saatin yedisi. Her yaz sabahında yaptığım gibi hastaneye gitmeden keyif çayımı evimin balkonunda içiyorum. Yaz sabahının serininde savruk uçuşlu kırlangıçlar uçuşuyor önümde. Çocukluğumdan bu yana severim kırlangıçları. Çamurdan yuvalarını, savruk uçuşlarını ve özgürlüğün tadını doyasıya çıkarmalarını. Onların o savruk uçuşlarında derinlik ve yükseklik algılamam kayboluyor, yokluğa ulaşıyorum sanki. Beni alıp 25 yıl öncesine götürüyorlar.

25 yıl önce de böyle savruk uçuşlu kırlangıçlar gibiydik. Özgürlükçü, bağımsız ve aydınlık bir Türkiye için savaş veren, ilkeleri ve kimlikleri olan, inançları ve davaları uğruna dayak yiyen, hapse giren, işkence gören tüm bunlara rağmen yüreğindeki sıcacık arkadaşlık, dostluk ve insani duygularını yitirmeyen bir kuşaktık. ’78 kuşağı.

Sonra 80 harekâtı geldi. Kolumuz kanadımız kırıldı, derslere girişte ya da çıkışta bir veya birkaç arkadaşımız gözaltına alınıyordu. Artık, Savruk uçuşlu bir kırlangıcın kanadındaydı yaşam. Ardından mecburi hizmet geldi. 12 Eylül’ün rüzgârı önünde Anadolu’nun dört bir yanına savruldu kırlangıçlar. Bir daha da bir araya gelemediler. Yaşam kavgası herkesi kendi yoluna yönlendirmişti.

25 yıl sonra yeniden toplanıyoruz. EGE TIP 82 mezunları, mezuniyetimizin 25.yılında yeniden bir araya geliyoruz. Oluşturduğumuz e-posta grubu ile 425 arkadaşımızdan 380’ine ulaştık bile. Her gün büyük bir heyecanla izlediğim e-posta trafiğinde, e-postaları okudukça geçen 25 yıla, yaşamın acımasız çarkına rağmen 82 mezunlarının ilk günün heyecanından, ilkelerinden, inançlarından hiçbir şey kaybetmediklerini görmek, arkadaşlık ve dostluk duygularının yüreklerinde ve e-postalarında aynı sıcaklıkla yaşadığını görmek beni sonsuz mutlu ediyor.

Sevgili Tomris Hanım, 25. yılda büyük bir özlemle bir araya geleceğiz, anılarımızı, geçmişimizi, bugünümüzü geleceğimizle –çocuklarımızla- harmanlayacağız.

Dostlukla.