TOMRİS HANIMA MEKTUPLAR - 21

HERŞEY TOZPEMBE!

Sevgili Tomris Hanım,
Geçenlerde son cemrede düştü,
Bahar geldi geliyor.
Penceremden baktığımda badem ağaçları patlamış mısır gibi…
Erikte çiçekte yavaş yavaş…
Kuşlar çığlık çığlığa şarkı söylemekte…
Kuzular annesinin peşinde melemekte…
Her yer yemyeşil,
Her şey tozpembe.
Efil efil bir lodos esmekte hafiften…
Balıklar mangalda, rakılar kadehte…

Mutlu olmak için tüm öğeler tamam.

Ama mutlu değilim sevgili Tomris Hanım,
Hiçbirimiz mutlu değiliz,
Yüzümüz gülmüyor,
Elim televizyonun düğmesine gitmiyor,
Canım bayiden gazete almak istemiyor,
İçimde bir gelecek kaygısı,
Geleceğim belirsiz.
İçimde hep zamansız bir ölümü duymanın hüznü,
Sokakta ardımdaki ayak sesleri paranoyak,
Akşam oğlum gaspa uğramadan gelebilir mi endişesi
Zamansız bir depresyondayım.

Ben bildiğiniz aydınlardan da değilim,
Sadece sıradan sorumluluk duyan bir vatandaşım
Soruyorum,
Sorguluyorum,
Düşünüyorum, irdeliyorum
Ama yazamıyorum.

Evet, Sevgili Tomris Hanım,
Ben bir Devekuşuyum.
Ve HERŞEY TOZPEMBE !